Wat zijn de oude hindoeïstische wetten van Manu?

De Oude hindoeïstische wetten van Manu zijn een reeks wetten en voorschriften die zijn geschreven door de wijze Manu in het oude India. Deze wetten worden beschouwd als de basis van de hindoeïstische wet en zijn al eeuwen in gebruik. De wetten bestrijken een breed scala aan onderwerpen, van huwelijk en erfenis tot strafrecht en belastingheffing.

Overzicht van de wetten van Manu

De Oude hindoeïstische wetten van Manu zijn onderverdeeld in twaalf boeken, die elk een ander aspect van het leven behandelen. Het eerste boek gaat over de schepping van het universum, terwijl het laatste boek gaat over de plichten van koningen. Tussendoor behandelen de boeken onderwerpen als huwelijk, erfenis, strafrecht, belastingen en religieuze ceremonies. De wetten zijn gebaseerd op de principes van dharma, de morele en ethische code van het hindoeïsme.

Impact van de wetten van Manu

De Oude hindoeïstische wetten van Manu hebben een blijvende invloed gehad op de hindoeïstische samenleving. Ze zijn gebruikt als basis voor rechtssystemen in India, Nepal en andere landen met een hindoeïstische bevolking. De wetten worden nog steeds bestudeerd en besproken in hindoeïstische religieuze en filosofische kringen. Ze worden ook gezien als een inspiratiebron voor moderne rechtsstelsels, omdat ze een kader bieden voor rechtvaardigheid en billijkheid.

Conclusie

De Oude hindoeïstische wetten van Manu vormen een belangrijk onderdeel van de hindoeïstische cultuur en geschiedenis. Ze worden al eeuwenlang gebruikt en hebben een blijvende invloed gehad op de hindoeïstische samenleving. Ze bieden een raamwerk voor rechtvaardigheid en eerlijkheid en worden nog steeds bestudeerd en besproken in hindoeïstische religieuze en filosofische kringen.

DeWetten van Manu(ook wel deManava Dharma Shastra) wordt traditioneel geaccepteerd als een van de aanvullende takken van de Veda's . Het is een van de standaardboeken in de hindoeïstische canon en een basistekst waarop leraren hun leringen baseren. Dit 'geopenbaarde geschrift' omvat 2684 verzen, verdeeld in twaalf hoofdstukken die de normen van het huiselijke, sociale en religieuze leven in India (circa 500 v.

Achtergrond van de Manava Dharma Shastra

De oude Vedische samenleving had een gestructureerde sociale orde waarin de brahmanen werden gewaardeerd als de hoogste en meest gerespecteerde sekte en de heilige taak kregen om oude kennis en leren te verwerven - de leraren van elke Vedische school stelden in het Sanskriet geschreven handleidingen op over hun respectievelijke scholen en ontworpen voor de begeleiding van hun leerlingen. Deze handleidingen, bekend als 'sutra's', werden zeer gerespecteerd door de brahmanen en werden door elke brahmaanse student uit het hoofd geleerd.

De meest voorkomende hiervan waren de 'Grihya-sutra's', die handelden over huiselijke ceremoniën; en de 'Dharma-sutra's', waarin de heilige gebruiken en wetten worden behandeld. De extreem gecompliceerde massa van oude regels en voorschriften, gewoonten, wetten en rituelen werd geleidelijk uitgebreid in reikwijdte, getransformeerd in aforistisch proza, en op muzikale cadans gezet, en vervolgens systematisch gerangschikt om de 'Dharma-Shastra's' te vormen. Hiervan is de oudste en bekendste deWetten van Manu, deManava Dharma-shastra- een Dharma-sutra' behorend tot de oude Manava Vedische school.

Het ontstaan ​​van de wetten van Manu

Er wordt aangenomen dat Manu, de oude leraar van heilige riten en wetten, de auteur is vanManava Dharma-Shastra. Het eerste canto van het werk vertelt hoe tien grote wijzen een beroep deden op Manu om de heilige wetten voor hen te reciteren en hoe Manu hun wensen vervulde door de geleerde wijze Bhrigu, die zorgvuldig de metrische leerstellingen van de heilige wet had geleerd, te vragen zijn leringen. Even populair is echter het geloof waarvan Manu de wetten had geleerd Heer Brahma , de Schepper - en dus wordt gezegd dat het auteurschap goddelijk is.

Mogelijke samenstellingsdata

Sir William Jones wees het werk toe aan de periode 1200-500 vGT, maar recentere ontwikkelingen stellen dat het werk in zijn bestaande vorm dateert uit de eerste of tweede eeuw na Christus of misschien zelfs ouder. Geleerden zijn het erover eens dat het werk een moderne versifieerde vertolking is van een 'Dharma-sutra' uit 500 v.Chr., Die niet meer bestaat.

Structuur en inhoud

Het eerste hoofdstuk gaat over de schepping van de wereld door de goden , de goddelijke oorsprong van het boek zelf en het doel om het te bestuderen.

De hoofdstukken 2 tot en met 6 vertellen over het juiste gedrag van de leden van de hogere kasten, hun inwijding in de brahmaanse religie door een heilige draad of een zondeverwijderingsceremonie, de periode van gedisciplineerd studententijd gewijd aan de studie van de Veda's onder een brahmaanse leraar, de belangrijkste taken van de huishoudster. Dit omvat de keuze van een vrouw, huwelijk, bescherming van het heilige haardvuur, gastvrijheid, offers aan de goden, feesten voor zijn overleden familieleden, samen met de talrijke beperkingen - en ten slotte de plichten van de ouderdom.

Het zevende hoofdstuk spreekt over de vele plichten en verantwoordelijkheden van koningen. Het achtste hoofdstuk gaat over dewerkwijzevan civiele en strafrechtelijke procedures en van de juiste straffen die aan de verschillende kasten moeten worden opgelegd. Het negende en het tiende hoofdstuk hebben betrekking op de gewoonten en wetten met betrekking tot erfenis en eigendom, echtscheiding en de wettige beroepen voor elke kaste.

Hoofdstuk elf geeft uitdrukking aan de verschillende soorten boetedoening voor wandaden. In het laatste hoofdstuk wordt de leer van karma , wedergeboorte en verlossing.

Kritiek op de wetten van Manu

Hedendaagse geleerden hebben het werk aanzienlijk bekritiseerd, gezien de rigiditeit van dekastenstelselen de verachtelijke houding ten opzichte van vrouwen als onaanvaardbaar voor de huidige normen. De bijna goddelijke eerbied voor de brahmaanse kaste en de verachtelijke houding ten opzichte van de 'Sudra's' (de laagste kaste) vinden velen verwerpelijk. De Sudra's mochten niet deelnemen aan de brahmaanse rituelen en werden onderworpen aan zware straffen, terwijl de brahmanen waren vrijgesteld van elke vorm van berisping voor misdaden. De beoefening van de geneeskunde was verboden voor de hogere kaste.

Even weerzinwekkend voor moderne geleerden is de houding ten opzichte van vrouwen in de Wetten van Manu. Vrouwen werden als onbeholpen, inconsequent en sensueel beschouwd en werden ervan weerhouden de Vedische teksten te leren of deel te nemen aan zinvolle sociale functies. Vrouwen werden hun hele leven in bittere onderwerping gehouden.

Vertalingen van Manava Dharma Shastra

• De instituten van Manudoor Sir William Jones (1794). Het eerste Sanskrietwerk dat in een Europese taal werd vertaald.
• De verordeningen van Manu(1884), begonnen door A.C. Burnell en voltooid door professor E.W. Hopkins, gepubliceerd in Londen.
• ProfessorGeorge Buhler'SHeilige Boeken van het Oostenin 25 delen (1886).
• De Franse vertaling van professor G. StrehlyWetten van Manu, die een van de delen vormt van de 'Annales du Musée Guimet', gepubliceerd in Parijs (1893).
• De wetten van Manu(Penguin Classics) vertaald door Wendy Doniger, Emile Zola (1991)